مفهوم‌سازی‌های استعاریِ مبتنی بر مفاهیم «ایستادن» و «نشستن» در زبان قرآن

هدف این مقاله بررسی مفهوم‌‌سازی‌های استعاریِ مبتنی بر وضعیت قرارگرفتن بدن انسان (ایستادن و نشستن) در زبان قرآن است. این تحقیق در چارچوب نظریة استعارة مفهومی انجام شده ‌است. سؤال تحقیق این است که حالات وضعیتی ایستادن و نشستن، در مفهوم‌سازی چه معانی قرآنی به‌کار‌ رفته‌اند؟ به عبارتی، قرآن برای کدام حوزه یا حوزه‌های مفهومی انتزاعی یا نسبتاً انتزاعی از ویژگی‌های حوزة مبدأ ایستادن و نشستن استفاده کرده ‌است و با به کار‌گیری نظریة استعارة مفهومی چگونه می‌توان این الگوبرداری‌ها را تحلیل کرد؟ بررسی عبارات زبانی حاوی مفاهیم ایستادن و نشستن در زبان قرآن نشان می دهد که استعاره‌های ایستادن و نشستن برای مفهوم‌سازیِ مفاهیم دینی به شکلی کاملاً منسجم به کار رفته اند. ضعف و کوتاهی در امور دینی مثل جهاد، با استفاده از مفهوم «نشستن» مفهوم‌سازی شده‌است و مقاومت در راه خدا، جهاد و نماز با مفهوم «ایستادن» انگیخته شده ‌است. این نوع الگوبرداری‌ها، حاصل همبستگی‌های تجربی میان مفاهیم مبدأ و مقصد است ولی محتوای دینی قرآن بر انتخاب نوع مفاهیم مقصد تأثیرگذار ‌است.